صندلی قدرت و سنت عالم تکوین

دوستانی که مرا می شناسند خاطرشان هست زمانی که بیژنی، یکی از گزینه های شهرداری بابل بود من نیز متنی نوشتم و ایشان را یک سر و گردن بالاتر و ممتازتر از سایر رقبا و گزینه های مطرح دانستم. آن روز حجر خداداد نیز یکی از گزینه های مطرح برای تصدی امور شهرداری بود.

حجر خداداد معاون شهردار اسبق بابل بود. بعد از برکناری فرهاد عسکری، خداداد مدتی سرپرستی شهرداری را برعهده گرفت. او یکی از گرینه های جدی شهرداری بابل محسوب می شد.

بیژنی که به قدرت رسید می توانست به سوابق این مدیر جوان شهرداری احترام گذاشته و برای حفظ حرمت و شأن او مسئولیتی را به وی واگذار کند؛ اما او در تصمیمی لجوجانه حجر خداداد را در حد پایین ترین کارمند شهرداری به زیر مجموعه ای در امور آرامستان ها فرستاد. شاید هر کس دیگری جای این جوان بود از این اقدام ناپسند بیژنی رنجیده و برای همیشه از شهرداری خداحافظی می کرد.

حجر ماند و صبر را پیشه خود کرد. دیری نپایید که بیژنی رفت و او دوباره بر کرسی صدرات شهرداری تکیه زد. وقتی خدا بخواهد به کسی عزت بدهد چیزی نمی تواند مانع او شود که گفته اند: تعز من تشاء و تذل من تشاء.

بیژنی با این اقدام نسنجیده خود در واقع شخصیت یک جوان محترم را در منظر عموم، مورد تحقیر قرار داد غافل از آن که سنت الهی با هر نوع تکبر و برتری جویی منافات داشته و آه مظلوم را بی پاسخ نخواهد گذاشت.