هیأت، ستاد انتخاباتی نیست!

این که هیأت ها باید سیاسی باشند حرف درستی است. اشک ها و عزاداری های ما همه اش سیاسی است. نمی شود دم از امام حسین زد و از کودکان مظلوم یمن و کشمیر و ... غافل ماند. نمی توان حسین حسین گفت و در برابر آمریکا و اسرائیل و زورگویان و ستم پیشگان عالم سکوت کرد.

تا این جای کلام، حرف درستی است. هیأت ها به این معنا باید سیاسی باشند وگرنه خانقاهی بی خاصیت محسوب خواهند شد.

اما هیأت نباید ستاد انتخاباتی, باشد.

هیأت ها باید مردم را به مشارکت حداکثری در انتخابات و انتخاب اصلح تشویق کنند. هیأت ها باید معیارهای نامزد اصلح را به خصوص بر مبنای ترسیم مقام معظم رهبری برای مردم تبیین نمایند، اما حمایت از یک کاندیدا بی تردید عواقبی را به دنبال دارد که کمترین نتیجه آن ایجاد اختلاف و ریزش در اجتماع مومنین است. در شهرهای کوچک که اغلب شاهد رقابت نزدیک نامزدها به خصوص در انتخابات مجلس هستیم ورود مصداقی یک هیأت به نفع یک کاندیدا موجب دلخوری جمعی دیگر شده و جوّ اختلاف را دامن خواهد زد. بماند که بعد از پایان ایام زودگذر انتخابات نیز هر نوع فعالیت اجتماعی فرهنگی و مثبت هیأت در اذهان عمومی به عنوان یک حربه و تاکتیک انتخاباتی, و جهت دار معنا خواهد شد و جایگاه معنوی هیأت مورد تشکیک قرار خواهد گرفت. هیأت ها را ستاد انتخاباتی, نکنیم حتی اگر بر فرض، اوقاف یا سازمان تبلیغات و ... هزینه های خیریه مرتبط با عزاداری ها را بر مبنای جهت گیری های باندی قسمت کنند، شرافت خادمی اهل بیت را به متاع پست دنیا نفروشیم.