ته ماجرای مطالبه گری حجاب به کجا می انجامد؟

مدتی است اقشار متدین جامعه با اعتراض نسبت به ولنگاری های فرهنگی رایج در قالب بدحجابی که مدتی است بیش از گذشته در انظار عموم مشاهده میشود از دولت و قوای حاکمیت خواهان برخورد و اصلاح امور هستند.

اینکه رعایت حجاب، تنها مطالبه جریان عدالتخواه و انقلابی نیست و متدینین انقلابی در کنار مقابله با معضل بدحجابی خواهان برخورد با بی عدالتی و تبعیض و شکاف طبقاتی و رانت و ... هم هستند نیاز به یاداوری نیست.

اینکه حجاب، مقدمه عفاف است و نظام اسلامی به عنوان بستر ساز رشد معنوی و کمال انسانی در جامعه، مکلف به هموار نمودن مسیر اصلاح و رفع زمینه های ترویج گناه است و در این راستا باید نظام تربیت و آموزش را به گونه ای ساماندهی کند که سن ازدواج و فرهنگ و رسوم مربوط به آن مورد بازنگری قرار گرفته و به مبانی دین نزدیکتر شود هم بارها مورد تأکید قرار گرفته و در جای خود مهم و شایسته توجه است.

اما

حجاب به عنوان پرچم دین و نماد تبلور حاکمیت دینی هیچ گاه نباید مورد مسامحه مسئولان ذی ربط قرار بگیرد.

می ماند این مساله که مجموعه اعتراضات اجتماعی مربوط به مطالبه برخورد با بد حجابی و گسترش فرهنگ لاابالی گری در نهایت قرار است به کجا برسد؟

یک وجه این اعتراض در دایره اصلاح و تکمیل قوانین و جدیت در فعالیتهای فرهنگی و معرفتی است که قطعا باید اهتمام بیشتری از سوی مسئولان را به دنبال داشته باشد.

یک وجه دیگر این اعتراضات همانا در خصوص ضرورت مواجهه انضباطی و میدانی با پدیده منحط بی حجابی است که روی سخن دقیقا در همین مورد است.

به گمان شما فشار بر حاکمیت برای کنترل وضع ناهنجار جامعه به کجا می انجامد؟

جز این است که مسئولان به منظور ساکت نمودن صدای معترضان با وعده جدیت در این امر، در نهایت نیروی انتظامی را متولی اصلاح و برخورد انضباطی با مروجّان بی عفتی معرفی خواهند نمود؟

با خودمان که تعارف نداریم؟ با شناختی که همه ما از بضاعت این نهاد داریم اصولاً قابل تصور است نیروی انتظامی به تنهایی قادر به کنترل وضع بی حجابی در جامعه باشد؟ حالا ضعف انگیزه بعضی عناصر این نیرو و یا ناآشنایی بعضی مأموران با نحوه برخورد اسلامی با مردم نیز در جای خود قابل تأمل است.

از ابتدا هم واگذاری مأموریت برخورد با بی حجابی بر دوش نیروی انتظامی، تصمیمی اشتباه بود.

تشکیل دوباره کمیته های انقلاب هم از نظر ساختار اداری و ضرورت های سازمانی ممکن نخواهد بود.

اما تجربه فعالیت ستادهای مردمی امر به معروف و نهی از منکر با محوریت مساجد و پایگاههای بسیج، تنها نسخه ای است که می تواند مبارزه با منکر بد حجابی و مزاحمتهای خیابانی و هرزگی اجتماعی را به راحتی و سرعت بیشتر محقق سازد.

به دوستان مومن و پیگیر خود پیشنهاد میکنم در کنار اجتماعات و جلسات و نامه نگاری ها و... با مسئولان در خصوص مقابله با پدیده شوم بد یا بی حجابی، راهکار عملیاتی احیای ستادهای مردمی امر به معروف و نهی از منکر را نیز مورد تأکید قرار دهند تا بالاخره شاهد حرکتی رو به جلو و موثر برای اجابت این مطالبه دینی باشیم.